ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΕΝΩΣΙΣ ΓΟΝΕΩΝ "Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΩΓΗ"

Λεωφόρος Σοφοκλῆ Βενιζέλου 130 Τ.Κ. 163 45 Ἡλιούπολη
Τηλέφωνο: 2109927961



Ἡ Γ.Ε. Χ. Α. εἶναι Πανελλήνιο Σωματεῑο μέ 60 τμήματα στίς περισσότερες πόλεις τῆς Ἑλλάδος καί στίς Συνοικίες τῆς περιοχῆς Ἀθηνῶν. Σκοπός της εἶναι ἡ τόνωσις τοῦ θρησκευτικοῦ φρονήματος τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ καί ἡ ἐνίσχυσις τοῦ θεσμοῦ τῆς Οἰκογενείας ὅπως αὐτός διαμορφώθηκε κάτω ἀπό τήν ἐπίδραση τῆς Ὀρθοδόξου Ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας. ὡς φορέα καί θεματοφύλακα τῶν Χριστιανικῶν καί Ἐθνικῶν παραδόσεων.

Γραφεῖα κεντρικοῦ: ὁδός Μαυρομιχάλη 32 (106 80) Ἀθήνα

Τηλ. & Fax: 210-3638793 E-mail: gexaathens@yahoo.gr

Παρασκευή 31 Ιανουαρίου 2014

ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΑ Υπαπαντής του Κυρίου

ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΑ Υπαπαντής του Κυρίου

 

Ψαλλόμενα ἐν τή θ΄ ὠδή - Ἦχος γ΄

https://www.youtube.com/watch?v=fu1DNfuuG0E

 

https://www.youtube.com/watch?v=enkfhpzronI

 

 

Ἀκατάληπτόν ἐστι, τό τελούμενον ἐν σοῖ,

καί Ἀγγέλοις καί βροτοῖς, Μητροπάρθενε ἁγνή.

(Εἶναι ἀδύνατο νά καταλάβουν καί οἱ ἄγγελοι καί οἱ ἄνθρωποι αὐτό πού συμβαίνει καί τελεῖται μέσα Σου, Θεοτόκε, Μητροπάρθενε καί ἁγνή).

 

Ἀγκαλίζεται χερσίν, ὁ Πρεσβύτης Συμεών,

τόν τοῦ νόμου Ποιητήν, καί Δεσπότην τοῦ παντός.

(Μέ τά χέρια τοῦ ὁ γέροντας Συμεών ἀγκαλιάζει Αὐτόν, πού ἔδωκε στούς ἀνθρώπους τόν νόμο, δηλαδή τόν Δεσπότη καί Κύριo τοῦ παντός).

 

Βουληθεῖς ὁ Πλαστουργός, ἴνα σώση τόν Ἀδάμ,

μήτραν ὤκησε τήν σήν, τῆς Παρθένου καί ἁγνῆς.

(Ἐπειδή ὁ Θεός καί πλάστης τοῦ ἀνθρώπου θέλησε νά σώσει τόν Ἀδάμ, κατοίκησε μέσα στή δική Σου μήτρα, σέ ἐσένα τήν Παρθένο καί ἁγνή).

 

Γένος ἅπαν τῶν βροτῶν, μακαρίζει σέ Ἁγνή,

καί δοξάζει σέ πιστῶς, ὡς Μητέρα τοῦ Θεοῦ.

(Ὅλο τό γένος τῶν ἀνθρώπων Σέ καλοτυχίζει καί Σέ δοξάζει, Ἁγνή Θεοτόκε μέ πίστη, γιατί εἶσαι ἡ μητέρα τοῦ Θεοῦ).

 

Δεῦτε ἴδετε Χριστόν, τόν Δεσπότην τοῦ παντός,

ὄν βαστάζει Συμεών, σήμερον ἐν τῷ ναῶ.

(Ἐλᾶτε νά δεῖτε τόν Χριστό, τόν Δεσπότη τοῦ παντός, νά Τόν κρατᾶ στά χέρια του ὁ Συμεών, σήμερα στόν ναό).

 

Ἐπιβλέπεις πρός τήν γῆν, καί ποιεῖς τρέμειν αὐτήν,

καί πῶς γέρων κεκμηκῶς, σέ κατέχει ἐν χερσί;

(Ἕνα Σου βλέμμα ρίχνεις πάνω στή γῆ καί τήν κάνεις νά τρέμει καί πῶς τώρα ἕνας κατάκοπος γέροντας Σέ κρατάει στά χέρια του;)

 

Ζήσας ἔτη Συμεών, ἕως εἶδε τόν Χριστόν,

καί ἐβόα πρός αὐτόν, Νῦν ἀπόλυσιν ζητῶ.

(Ὁ Συμεών ἔζησε πολλά χρόνια μέχρις ὅτου εἶδε τόν Χριστό, καί μέ δυνατή φωνή τοῦ εἶπε: Τώρα εὐχαριστημένος πού Σέ εἶδα Σου ζητῶ νά μέ ἀπολύσεις ἀπό τούτη τή ζωή).

 

Ἡ λαβίς ἡ μυστική, ἡ τόν ἄνθρακα Χριστόν,

συλλαβοῦσα ἐν γαστρι, σύ ὑπάρχεις Μαριάμ.

(Σύ Παρθένε Μαρία εἶσαι ἡ μυστική λαβίδα, πού μέσα Σου συνέλαβες τόν Χριστό, πού εἶναι ὡς Θεός, ἄνθρακας γιά τόν ἁμαρτωλό ἄνθρωπο).

 

Θέλων ἐνηνθρώπησας, ὁ προάναρχος Θεός,

καί ναῶ προσφέρεσαι, τεσσαρακονθήμερος.

(Μέ τή θέλησή Σου ἔγινες ἄνθρωπος Σύ πού εἶσαι Θεός πρό πάντων τῶν αἰώνων καί μέ τή θέλησή Σου, τηρώντας τίς διατάξεις τοῦ νόμου, προσφέρεσαι στό ναό σάν βρέφος σαράντα ἡμερῶν).

 

Κατελθόντ' ἐξ οὐρανοῦ, τόν Δεσπότην τοῦ παντός,

ὑπεδέξατο αὐτόν, Συμεών ὁ Ἱερεύς.

(Ὅταν κατέβηκε ἀπό τούς οὐρανούς ὁ Δεσπότης τοῦ κόσμου ὅλου, τόν ὑποδέχθηκε στόν ναό ὁ Συμεών ὁ ἱερεύς).

 

Λάμπρυνόν μου τήν ψυχήν, καί τό φῶς τό αἰσθητόν,

ὅπως ἴδω καθαρῶς, καί κηρύξω σέ Θεόν.

(Δῶσε λάμψη στήν ψυχή μου καί καθάρισε τό φῶς τῶν αἰσθήσεών μου, γιά νά Σέ ἰδῶ ξεκάθαρα καί νά Σέ κηρύξω σάν Θεό).

 

Μητροπάρθενε ἁγνή, τί προσφέρεις τῷ ναῶ,

νέον βρέφος ἀποδούς, ἐν ἀγκάλαις Συμεών;

(Θεοτόκε, μητέρα καί παρθένε, τί προσφέρεις στόν ναό, δίνοντας στά χέρια τοῦ Συμεών ἕνα νέο Βρέφος σαράντα ἡμερῶν;)

 

Νῦν ἀπόλυσιν ζητῶ, ἀπό σου τοῦ Πλαστουργοῦ,

ὅτι εἶδον σέ Χριστέ, τό σωτήριόν μου φῶς.

(Τώρα πιά ζητῶ ἀπό Σένα πού μέ ἔπλασες μέ τά χέρια Σου, νά μέ ἀπολύσεις ἀπό τούτη τή ζωή, γιατί εἶδα Ἐσένα, πού εἶσαι τό Φῶς πού σώζει ὅλους τους ἀνθρώπους ἀλλά καί ἐμένα).

 

Ὄν οἱ ἄνω λειτουργοί, τρόμω λιτανεύουσι,

κάτω νῦν ὁ Συμεών, ἀγκαλίζεται χερσί.

(Αὐτόν πού οἱ οὐράνιοι λειτουργοί, δηλαδή οἱ ἄγγελοι, μέ τρόμο τόν λατρεύουν καί ὑπηρετοῦν, ἐδῶ κάτω στή γῆ ὁ Συμεών ἀγκαλιάζει μέ τά χέρια του).

 

Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι

Ἡ τή φύσει μέν Μονάς, τοῖς προσώποις δέ Τριάς,

φύλαττε τούς δούλους σου, τούς πιστεύοντας εἰς σέ.

(Ἁγία Τρίας, πού εἶσαι κατά τήν φύση Σου μονάδα ἀλλά κατά τά πρόσωπα, πού σέ ἀποτελοῦν τριάδα, φύλαγε τούς δούλους Σου, πού πιστεύουν σέ Σένα).

 

Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν

Θεοτόκε ἡ ἐλπίς, πάντων τῶν Χριστιανῶν,

Σκέπε, φρούρει, φύλαττε, τούς ἐλπίζοντας εἰς σέ.

(Θεοτόκε, σύ ἡ ἐλπίδα ὅλων τῶν Χριστιανῶν, σκέπασε, φρούρησε καί φύλαγε ὅλους, ὅσοι ἐλπίζουν σέ Σένα).

 

Ὁ Εἱρμός

Ἐν νόμω σκιά καί γράμματι, τύπον κατίδωμεν οἱ πιστοί, πᾶν ἄρσεν τό τήν μήτραν διανοῖγον, ἅγιον Θεῶ, διό πρωτότοκον Λόγον, Πατρός Ἀνάρχου Υἱόν, πρωτοτοκούμενον Μητρί, ἀπειράνδρω μεγαλύνωμεν.

 

Τρίτη 28 Ιανουαρίου 2014

Τρίτη 28 Ἰανουαρίου Ἀπόστολος: ἡμέρας, Τρ. λβ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (᾿Ιακ. γ΄ 1-10)

02 triti

1 Μὴ πολλοὶ διδάσκαλοι γίνεσθε, ἀδελφοί μου, εἰδότες ὅτι μεῖζον κρῖμα ληψόμεθα· 2 πολλὰ γὰρ πταίομεν ἅπαν­τες. εἴ τις ἐν λόγῳ οὐ πταίει, οὗτος τέλειος ἀνήρ, δυ­να­τὸς χαλιναγωγῆσαι καὶ ὅλον τὸ σῶμα. 3 ἴδε τῶν ἵππων τοὺς χαλινοὺς εἰς τὰ στόματα βάλλομεν πρὸς τὸ πείθεσθαι αὐτοὺς ἡμῖν, καὶ ὅλον τὸ σῶμα αὐτῶν μετάγομεν. 4 ἰδοὺ καὶ τὰ πλοῖα, τηλι­καῦτα ὄντα καὶ ὑπὸ σκλη­ρῶν ἀνέμων ἐλαυνό­μενα, μετάγεται ὑπὸ ἐλαχίστου πηδαλίου ὅπου ἂν ἡ ὁρμὴ τοῦ εὐθύνοντος βούληται. 5 οὕτω καὶ ἡ γλῶσσα μικρὸν μέλος ἐστὶ καὶ μεγαλαυχεῖ. ἰδοὺ ὀλίγον πῦρ ἡλίκην ὕλην ἀνάπτει! 6 καὶ ἡ γλῶσσα πῦρ, ὁ κόσμος τῆς ἀδικίας. οὕτως ἡ γλῶσσα καθίσταται ἐν τοῖς μέλεσιν ἡμῶν ἡ σπιλοῦσα ὅλον τὸ σῶμα καὶ φλογίζουσα τὸν τροχὸν τῆς γενέσεως καὶ φλογιζομένη ὑπὸ τῆς γεέννης. 7 πᾶσα γὰρ φύσις θηρίων τε καὶ πετεινῶν ἑρπετῶν τε καὶ ἐναλίων δαμάζεται καὶ δεδάμασται τῇ φύσει τῇ ἀνθρωπίνῃ, 8 τὴν δὲ γλῶσσαν οὐδεὶς δύναται ἀνθρώπων δαμάσαι· ἀκατάσχετον κακόν, μεστὴ ἰοῦ θανατηφόρου. 9 ἐν αὐτῇ εὐλογοῦμεν τὸν Θεὸν καὶ πατέρα, καὶ ἐν αὐτῇ καταρώμεθα τοὺς ἀν­θρώ­­πους τοὺς καθ' ὁμοίω­­­σιν Θεοῦ γεγονότας· 10 ἐκ τοῦ αὐτοῦ στόματος ἐξέρχεται εὐλογία καὶ κατάρα. οὐ χρή, ἀδελφοί μου, ταῦτα οὕτω γίνεσθαι.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

1 Ἀδελφοί μου, μήν παίρνετε πολλοί τή θέση τοῦ δασκάλου, διότι γνωρίζετε ὅτι ἐμεῖς πού διδάσκουμε θά κριθοῦμε πιό αὐστηρά καί συνεπῶς θά ἔχουμε μεγαλύτερη τιμωρία. 2 Θά τιμωρηθοῦμε πιό αὐστηρά, διότι ὅλοι κάνουμε σφάλματα σέ πολλές περιπτώσεις· κι ἀπ' ὅλες τίς παρεκτροπές οἱ εὐκολότερες καί συχνότερες εἶναι ὅσες γίνονται μέ τή γλώσσα. Σ' αὐτές κινδυνεύει νά πέσει καί ὅποιος παίρνει μόνος του τή θέση τοῦ δασκάλου. Πράγματι. Ἄν κάποιος δέν κάνει σφάλματα μέ τά λόγια του, αὐτός εἶναι τέλειος ἄνθρωπος καί ἔχει τή δύναμη νά χαλιναγωγήσει καί νά συγκρατήσει καί ὁλόκληρο τόν ἑαυτό του. Γι' αὐτό πρέπει καί ὁ δάσκαλος νά εἶναι τέλειος, γιά νά μήν ἁμαρτάνει μέ τή γλώσσα του καί γιά νά ἀποφύγει τήν αὐστηρότερη κρίση μέ τήν ὁποία θά κριθοῦν ὅσοι διδάσκουν. 3 Καί γιά νά πεισθεῖτε ὅτι ὅποιος δέν κάνει σφάλματα στά λόγια του εἶναι τέλειος, σᾶς φέρνω δύο παραδείγματα: Κοιτάξτε. Βάζουμε στά στόματα τῶν ἀλόγων τά χαλινάρια, γιά νά τά κάνουμε νά πειθαρχοῦν σέ μᾶς· κι ἔτσι μέ τό χαλινάρι κατευθύνουμε ὅλο τό σῶμα τους. 4 Δεῖτε κι αὐτά τά ἄψυχα πλοῖα· ἄν καί εἶναι τόσο μεγάλα καί σπρώχνονται ἀπό σκληρούς καί ὁρμητικούς ἀνέμους, διευθύνονται μέ ἕνα πολύ μικρό τιμόνι, τό πηδάλιο. Κι αὐτός πού τά διευθύνει μπορεῖ μέ τό πηδάλιο νά τά κατευθύνει ὅπου θέλει. 5 Ἔτσι καί ἡ γλώσσα εἶναι ἕνα μικρό μέλος, καυχιέται ὅμως μέ ἀλαζονεία γιά τά μεγάλα κακά πού δημιουργεῖ. Νά, λίγη φωτιά πῶς φουντώνει καί καταστρέφει ἐκτεταμένα καί πυκνά δάση! 6 Καί ἡ γλώσσα εἶναι φωτιά, ἕνας ὁλόκληρος κόσμος κι ἕνα μεγάλο πλῆθος ἀδικίας. Ὅπως μιά μικρή φωτιά ἀνά­βει μεγάλη πυρκαγιά, ἔτσι καί ἡ γλώσσα εἶναι τό μι­κρό μέλος σέ σχέση μέ τά ἄλλα μέλη μας πού μολύνει ὅμως ὅλο τό σῶμα καί ἀνάβει πυρκαγιά στόν κύκλο τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς. Κι ἔπειτα καίγεται κι αὐτή ἀπό τό πῦρ τῆς κολάσεως, μέ τό ὁποῖο θά τιμωρηθοῦν οἱ πα­­ρεκτροπές καί οἱ ἀδικίες της. 7 Φοβερό πραγματικά καί ἀσυγκράτητο κακό ἡ γλώσσα! Κι αὐτό ἀποδεικνύεται ἀπό τό ὅτι κάθε φυσική ἀγρι­ό­τητα, καί τῶν θηρίων καί τῶν πτηνῶν καί τῶν ἑρπετῶν καί τῶν θαλάσσιων ὄντων, δαμάζεται ἀπό τή φυσική ἱκα­νότητα καί ἐπινοητικότητα τοῦ ἀνθρώπου· 8 τή γλώσσα ὅμως κανείς ἀπό τούς ἀνθρώπους δέν μπο­ρεῖ νά τή δαμάσει. Εἶναι ἀσυγκράτητο κακό, γεμάτη θανατηφόρο δηλητήριο. 9 Κι ἐνῶ σέ ὁρισμένες περιπτώσεις τή χρησιμοποιοῦμε γιά τό καλό, αὐτό δέν τή συγκρατεῖ καί δέν τήν ἀσφαλίζει ἀπό τό κακό. Πράγματι· μ' αὐτήν δοξολογοῦμε τόν Θεό καί Πατέρα, ἀλλά καί μ' αὐτήν καταριόμαστε τούς ἀν­θρώ­πους πού ἔχουν πλασθεῖ καθ' ὁμοίωσιν Θεοῦ. 10 Ἀπό τό ἴδιο στόμα βγαίνει δοξολογία καί κατάρα. Ἀλλά, ἀδελφοί μου, δέν πρέπει νά γίνονται αὐτά ἔτσι, καί νά ἀνακατεύονται οἱ εὐλογίες μέ τίς κατάρες.


Προβολή άρθρου...

Τρίτη 28 Ἰανουαρίου Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Τρ. ις΄ ἑβδ. Ματθ. (Μρ. ζ΄ 5-16).

02 triti

5 Ἔπειτα ἐπερωτῶσιν αὐτὸν οἱ Φαρισαῖοι καὶ οἱ γραμ­­ματεῖς· διατί οὐ περιπατοῦ­σιν οἱ μαθηταί σου κατὰ τὴν παράδοσιν τῶν πρεσβυτέρων, ἀλλ᾿ ἀνίπτοις χερσὶν ἐσθίουσι τὸν ἄρτον; 6 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς ὅτι καλῶς προεφήτευσεν Ἡσαΐας περὶ ὑμῶν τῶν ὑ­­­­ποκριτῶν, ὡς γέγραπται· οὗ­τος ὁ λαὸς τοῖς χείλεσί με τιμᾷ, ἡ δὲ καρδία αὐτῶν πόρ­­ρω ἀπέχει ἀπ᾿ ἐμοῦ· 7 μάτην δὲ σέβονταί με, διδάσκοντες διδασκαλίας ἐντάλματα ἀνθρώπων. 8 ἀφέντες γὰρ τὴν ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ κρατεῖτε τὴν παράδοσιν τῶν ἀνθρώπων, βα­πτισμοὺς ξεστῶν καὶ ποτηρίων, καὶ ἄλλα παρόμοια τοιαῦτα πολλὰ ποιεῖτε. 9 καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς· καλῶς ἀθετεῖτε τὴν ἐντολὴν τοῦ Θε­οῦ ἵνα τὴν παράδοσιν ὑμῶν τηρήσητε. 10 Μωϋσῆς γὰρ εἶπε· τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου· καί· ὁ κακολογῶν πατέρα ἢ μητέρα θανάτῳ τελευτάτω· 11 ὑμεῖς δὲ λέγετε· ἐὰν εἴπῃ ἄνθρωπος τῷ πατρὶ ἢ τῇ μητρί, κορβᾶν, ὅ ἐστι δῶρον, ὃ ἐὰν ἐξ ἐμοῦ ὠφεληθῇς, 12 καὶ οὐκέτι ἀφίετε αὐτὸν οὐδὲν ποιῆσαι τῷ πατρὶ αὐτοῦ ἢ τῇ μητρὶ αὐτοῦ, 13 ἀκυροῦντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ τῇ παραδόσει ὑμῶν ᾗ παρεδώκατε· καὶ παρό­μοια τοιαῦτα πολλὰ ποι­εῖτε. 14 Καὶ προσκαλεσάμενος πάντα τὸν ὄχλον ἔλεγεν αὐτοῖς· ἀκούετέ μου πάντες καὶ συνίετε. 15 οὐδέν ἐστιν ἔξωθεν τοῦ ἀνθρώπου εἰσπορευόμενον εἰς αὐτὸν ὃ δύναται αὐτὸν κοινῶσαι, ἀλλὰ τὰ ἐκπορευόμενά ἐστι τὰ κοινοῦντα τὸν ἄνθρωπον. 16 εἴ τις ἔχει ὦτα ἀκούειν, ἀκουέτω.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

5 Ρωτοῦν λοιπόν οἱ Φαρισαῖοι καί οἱ γραμματεῖς τόν Ἰησοῦ: Γιατί οἱ μαθητές σου δέν συμπεριφέρονται σύμφωνα μέ τήν παράδοση τῶν παλαιότερων διδασκάλων, ἀλλά τρῶνε τό ψωμί μέ χέρια ἄπλυτα; 6 Αὐτός τότε τούς ἀπάντησε ὅτι πολύ σωστά εἶπε ὁ Ἡσαΐας γιά σᾶς τούς ὑποκριτές αὐτό πού προφητικά ἔχει γράψει: Αὐτός ὁ λαός μέ τά χείλη του μόνο μέ τιμᾶ, ἡ καρδιά τους ὅμως ἀπέχει πολύ ἀπό μένα. 7 Ψεύτικα κι ἀνώφελα μέ λατρεύουν, ἀφοῦ διδάσκουν διδασκαλίες πού ἀποτελοῦν παραγγέλματα καί ἐντολές ἀνθρώπων κι ὄχι δικές μου. 8 Πράγματι, πολύ σωστά καί ἀληθινά τά προφήτευσε αὐτά γιά σᾶς ὁ Ἡσαΐας, διότι ἀφήσατε τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ καί κρατᾶτε τήν παράδοση τῶν ἀνθρώπων, δηλαδή βουτᾶτε στό νερό τά ἀγγεῖα καί τά ποτήρια, καί κάνετε πολλά ἄλλα τέτοια παρόμοια πράγματα. 9 Τούς ἔλεγε ἀκόμη: Ὡραῖα λοιπόν· μέ τόση εὐκολία παραβαίνετε τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ, γιά νά φυλάξετε τήν παράδοσή σας. 10 Καί παραβαίνετε τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ, διότι ὁ Μωυ­σῆς μέ θεία ἔμπνευση καί ὁδηγία εἶπε: Τίμα τόν πατέρα σου καί τή μητέρα σου· κι ἐκεῖνος πού λέει κακό λόγο ἤ βρισιά στόν πατέρα του ἤ τή μητέρα του πρέπει ὁπωσδήποτε νά τιμωρεῖται μέ θάνατο. 11 Ἐσεῖς ὅμως λέτε: Ἐάν κάποιος ἄνθρωπος πεῖ στόν πατέρα του ἤ στή μητέρα του· ἐκεῖνο πού θέλεις νά πάρεις ἀπό μένα ὡς βοήθεια ἄς εἶναι «κορβάν», δηλαδή ἄς εἶναι δῶρο καί ἀφιέρωμα στό Θεό, 12 τόν θεωρεῖτε δεσμευμένο ἀπό τό τάξιμο αὐτό. Καί δέν τόν ἀφήνετε πλέον νά κάνει τίποτε γιά νά βοηθήσει τόν πατέρα του καί τή μητέρα του. 13 Κι ἔτσι ἀκυρώνετε τό λόγο τοῦ Θεοῦ μέ τήν παράδοσή σας, πού μεταβιβάζετε ἐσεῖς οἱ νομοδιδάσκαλοι ἀπό γενιά σέ γενιά. Καί πολλά ἄλλα κάνετε σάν κι αὐτό πού σᾶς εἶπα. 14 Τότε κάλεσε ὅλο τό λαό καί τούς εἶπε: Ἀκοῦ­στε ὅλοι αὐτό πού θά σᾶς πῶ καί προσέξτε νά τό κατα­λάβετε. 15 Δέν ὑπάρχει τίποτε ἀπ' ὅσα ὁ ἄνθρωπος παίρνει ἀπ' ἔξω καί βάζει μέσα του μέ τήν τροφή, τό ὁποῖο νά μπορεῖ νά τόν κάνει βέβηλο καί ἀκάθαρτο θρησκευτικά. Ἀλλά ἐκεῖνα πού βγαίνουν ἀπ' αὐτόν καί τή μολυσμένη καρδιά του, αὐτά εἶναι πού κάνουν τόν ἄνθρωπο ἀκάθαρτο καί βέβηλο. 16 Ὅποιος ἔχει φωτισμένο νοῦ κι αὐτιά πνευματικά ν' ἀκοῦν μέ ἐνδιαφέρον καί νά κατανοοῦν συγχρόνως αὐ­τά πού λέω, ἄς ἀκούει.


Προβολή άρθρου...

Δευτέρα 27 Ἰανουαρίου Ἀπόστολος τοῦ ἱεράρχου, Νοεμβρίου 13, «Τοιοῦτος ἡμῖν ἔπρεπεν ἀρχιερεύς» (῾Εβρ. ζ΄ 26-η΄ 2)

01 deftera

26 Τοιοῦτος γὰρ ἡμῖν ἔπρεπεν ἀρχιερεύς, ὅσιος, ἄκακος, ἀμίαντος, κεχωρισμένος ἀπὸ τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ ὑψηλότερος τῶν οὐρανῶν γενόμενος, 27 ὃς οὐκ ἔχει καθ' ἡμέραν ἀνάγκην, ὥσπερ οἱ ἀρχιερεῖς, πρότερον ὑπὲρ τῶν ἰδίων ἁμαρτιῶν θυσίας ἀναφέρειν, ἔπειτα τῶν τοῦ λαοῦ· τοῦτο γὰρ ἐποίησεν ἐφάπαξ ἑαυτὸν ἀνενέγκας. 28 ὁ νόμος γὰρ ἀνθρώπους καθίστησιν ἀρχιερεῖς ἔχο­ντας ἀσθένειαν, ὁ λόγος δὲ τῆς ὁρκωμοσίας τῆς μετὰ τὸν νόμον υἱὸν εἰς τὸν αἰῶνα τετελειωμένον. 1 Κεφάλαιον δὲ ἐπὶ τοῖς λεγομένοις, τοιοῦτον ἔ­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­χο­μεν ἀρχιερέα, ὃς ἐκά­θισεν ἐν δεξιᾷ τοῦ θρόνου τῆς μεγαλωσύνης ἐν τοῖς οὐρανοῖς, 2 τῶν Ἁγίων λειτουργὸς καὶ τῆς σκηνῆς τῆς ἀληθινῆς, ἣν ἔπηξεν ὁ Κύριος, καὶ οὐκ ἄνθρωπος.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

26 Ἀντικαταστάθηκε λοιπόν ἡ λευϊτική ἱερωσύνη. Διότι τέτοιος καί μέ τέτοια προσόντα ἀρ­­­­­­χι­ε­ρεύς μᾶς χρειαζόταν: εὐσεβής καί ἅγιος, ἀπαλλαγμένος ἀπό κα­­κία καί πο­νηρία, ἀμόλυντος, χωρισμένος ἀπό τούς ἁμαρ­­­τω­λούς καί ἀνέγγιχτος ἀπό τήν ἁμαρτία. Κι ὅσο ζοῦ­­σε στή γῆ, ἦταν τελείως χωρισμένος κι ἀνέγγιχτος ἀπό τίς ἁμαρ­­τίες τῶν ἀνθρώπων, ἐπειδή ἦταν ἀπόλυτα ἀναμάρτητος· ἐπιπλέον ὅμως τώρα καί ἐπειδή ἀνυ­ψώ­θη­κε πάνω ἀπό τούς οὐρανούς καί κάθεται στά δεξιά τοῦ Θεοῦ. 27 Αὐτός ὁ νέος ἀρχιερέας δέν ἔχει ἀνάγκη, ὅπως οἱ ἀρχιερεῖς τοῦ νόμου, νά προσφέρει κάθε μέρα θυσίες πρῶτα γιά τίς δικές του ἁμαρ­τίες κι ἔπειτα γιά τίς ἁμαρτίες τοῦ λαοῦ. Δέν ἔχει ἀνάγκη νά προσφέρει θυσίες γιά τόν ἑαυτό του, διότι ἦταν ἀναμάρτητος. Δέν ἔχει ἀνάγκη νά προσφέρει κάθε μέρα θυσίες καί γιά τό λαό του, διότι αὐτό τό ἔκανε μιά γιά πάντα θυσιάζοντας τόν ἑαυτό του γιά χάρη τοῦ λαοῦ του. 28 Ὁ ἀρχιερέας μας ἄλλωστε διαφέρει πάρα πολύ ἀπό τούς ἀρχιερεῖς τοῦ νόμου. Διότι ὁ νόμος ἐγκαθιστᾶ ὡς ἀρχιερεῖς ἀνθρώπους πού ἔχουν ἠθική ἀσθένεια καί εἶναι θνητοί. Ὁ λόγος ὅμως καί ἡ ἔνορκη ὑπόσχεση πού δόθηκε ὕστερα ἀπό τόν νόμο καί συνεπῶς τόν ἀντικατέστησε, ἐγκαθιστᾶ ἀρχιερέα τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος ἀναδείχθηκε στήν ἐπίγεια ζωή του ἀναμάρτητος καί τέλειος, καί μένει ἀναμάρτητος καί τέλειος αἰωνίως. 1 Τό σπουδαιότερο λοιπόν ἀπ' ὅσα εἴπαμε εἶναι αὐτό: ὅτι ἔχουμε τέτοιον ἀρχιερέα, ὁ ὁποῖος κάθισε στά δεξιά τοῦ θρόνου τῆς μεγαλειότητος τοῦ Θεοῦ στούς οὐρανούς 2 καί ἔγινε λειτουργός τῶν Ἁγίων πού βρίσκονται στούς οὐρανούς, καί τῆς ἀληθινῆς σκηνῆς, πού δέν τήν κατασκεύασε κάποιος ἄνθρωπος, ἀλλά ὁ ἴδιος ὁ Κύριος.


Προβολή άρθρου...

Δευτέρα 27 Ἰανουαρίου Εὐαγγέλιον τοῦ ἱεράρχου, Νοεμβρίου 13, «᾿Εγώ εἰμι ἡ θύρα» (᾿Ιω. ι΄ 9-16)

01 deftera

9 Ἐγώ εἰμι ἡ θύρα· δι' ἐμοῦ ἐάν τις εἰσέλθῃ, σωθήσεται, καὶ εἰσελεύσεται καὶ ἐξε­λεύ­σεται, καὶ νομὴν εὑρήσει. 10 ὁ κλέπτης οὐκ ἔρχεται εἰ μὴ ἵνα κλέψῃ καὶ θύσῃ καὶ ἀπολέσῃ· ἐγὼ ἦλθον ἵνα ζωὴν ἔχωσι καὶ περισσὸν ἔχωσιν. 11 ἐγώ εἰμι ὁ ποιμὴν ὁ καλός. ὁ ποιμὴν ὁ καλὸς τὴν ψυχὴν αὐτοῦ τίθησιν ὑπὲρ τῶν προβάτων· 12 ὁ μισθωτὸς δὲ καὶ οὐκ ὢν ποιμήν, οὗ οὐκ εἰσὶ τὰ πρόβατα ἴδια, θεωρεῖ τὸν λύκον ἐρχόμενον καὶ ἀφίησι τὰ πρόβατα καὶ φεύγει· καὶ ὁ λύκος ἁρπάζει αὐτὰ καὶ σκορπίζει τὰ πρόβατα. 13 ὁ δὲ μισθωτὸς φεύγει, ὅτι μισθωτός ἐστι καὶ οὐ μέλει αὐτῷ περὶ τῶν προβάτων. 14 ἐγώ εἰμι ὁ ποιμὴν ὁ καλός, καὶ γινώσκω τὰ ἐμὰ καὶ γινώσκομαι ὑπὸ τῶν ἐμῶν, 15 καθὼς γινώσκει με ὁ πατὴρ κἀγὼ γινώσκω τὸν πατέρα, καὶ τὴν ψυχήν μου τίθημι ὑπὲρ τῶν προβάτων. 16 καὶ ἄλλα πρόβατα ἔχω, ἃ οὐκ ἔστιν ἐκ τῆς αὐλῆς ταύτης· κἀκεῖνά με δεῖ ἀ­γαγεῖν, καὶ τῆς φωνῆς μου ἀκούσουσι, καὶ γενήσεται μία ποίμνη, εἷς ποιμήν.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

9 Ἐγώ εἶμαι ἡ θύρα. Ἀπ' αὐτή καί μόνο ἐάν μπεῖ κανείς ἑνωμένος μαζί μου, θά σωθεῖ· καί θά εἰσέλθει ὅπως τό πρόβατο στή μάνδρα γιά νά ἀναπαυθεῖ καί νά ἀσφαλισθεῖ κατά τή διάρκεια τῆς νύχτας· καί θά βγεῖ τό πρωί ἀπό τή μάνδρα γιά νά βοσκήσει, καί θά βρεῖ τροφή. Κάθε ψυχή δηλαδή, μόνο ὅταν εἶναι ἑνωμένη μαζί μου, θά ἀσφαλισθεῖ ἀπό κάθε πνευματικό κίνδυνο, θά τραφεῖ ἄφθονα μέ τή σωτη­ριώ­δη ἀλήθεια καί θά κατακτήσει τήν αἰώνια ζωή. 10 Ὁ κλέφτης δέν ἔρχεται παρά γιά νά κλέψει καί γιά νά σφάξει καί γιά νά παραδώσει σέ πλήρη ὄλεθρο τά πρόβατα. Αὐτό κάνουν ὅσοι αὐθαίρετα κατέλαβαν τά πρῶτα ἀξιώματα στή συναγωγή τοῦ Ἰσραήλ. Ἀντί­θετα ἐγώ ἦλθα γιά νά ἔχουν τά πρόβατά μου ζωή, κι ἀκόμη περισσότερο, ἄφθονη πνευματική τροφή καί κά­θε ἀγαθό. 11 Ἐγώ εἶμαι ὁ ποιμένας ὁ καλός καί στοργικός, πού πο­­νῶ καί ἐνδιαφέρομαι εἰλικρινά γιά τά πρόβατα. Ὁ ποι­­μένας ὁ καλός θυσιάζει τή ζωή του προκειμένου νά ἀπομακρύνει κάθε κίνδυνο ἀπό τά πρόβατά του καί νά ὑπερασπισθεῖ τή ζωή τους. 12 Ὁ μισθωτός ὅμως ἐργάτης, πού δέν εἶναι ποιμέ­νας καί δέν εἶναι δικά του τά πρόβατα, βλέπει τό λύκο νά ἔρχεται, κι ἐπειδή δέν ἔχει οὔτε στοργή γιά τά πρόβα­τα οὔτε αὐταπάρνηση, ἀφήνει ἀνυπεράσπιστα τά πρό­­­βα­τα καί φεύγει γιά νά μήν ἐκθέσει στόν παραμικρό κίν­­­δυ­νο τή ζωή του. Καί τότε ὁ λύκος ἐλεύθερα ἁρ­­πά­ζει καί διασκορπίζει τά πρόβατα. Τέτοιοι μισθωτοί ἐργάτες εἶστε κι ἐσεῖς, οἱ σημερινοί λειτουργοί τοῦ ἱεροῦ καί οἱ νο­μο­δι­­δά­­σκαλοι, πού ἔχε­τε προσκολληθεῖ στό ποίμνιο τοῦ Θε­­­οῦ μόνο γιά πρόσκαιρα ὀφέλη. Αὐτό τό ποί­­μνιο τό ἐπι­­­­­­­­­­βουλεύεται σάν λύκος ὁ διάβολος, ἀλλά καί ὅλοι ὅσοι γίνονται ὄργανά του. 13 Μή σᾶς φαίνεται λοιπόν παράξενο ὅτι ὁ μισθωτός ἐργάτης, ὅταν δεῖ τόν λύκο νά ὁρμᾶ πάνω στό ποί­­μνι­ο, φεύγει. Φεύγει, διότι εἶναι ἐργάτης μέ μισθό, κι ἐπει­­­­­­δή δέν εἶναι δικά του τά πρόβατα, δέν τά πονᾶ. Αὐ­τός ἐν­δι­α­φέρεται κυρίως νά πάρει τό μισθό του καί δέν δια­­­­­­­κιν­δυ­­νεύει ποτέ τή ζωή του, ὅπως ἐκεῖνος πού πονᾶ κι αἰσθά­νεται στοργή γιά τά πρόβατα. 14 Ἐγώ εἶμαι ὁ καλός καί στοργικός ποιμένας, πού ἐν­­δι­α­φέρομαι γιά τά πρόβατα. Κι ἐπειδή ἔχω τό ἐν­δια­φέ­­ρον αὐτό, γνωρίζω καλά τά δικά μου πρόβα­τα, ἀλλά καί τά δικά μου πρόβατα μέ γνωρίζουν. 15 Ἔχω μιά τέτοια γνωριμία μέ τά πρόβατά μου ἐπειδή συνδέομαι μ' αὐτά μέ οἰκειότητα ἀγάπης καί μέ δεσμούς στορ­­γῆς. Ὅπως μέ γνωρίζει ὁ Πατέρας μου ὡς φυσικό Υἱό του καί μέ ἀγαπᾶ, κι ἐγώ γνωρίζω τόν Πατέρα μου καί τόν ἀγα­πῶ, ἔτσι γνωρίζω καί τά πρόβατά μου καί ἀνα­γνω­­­ρίζομαι ἀπ' αὐτά. Διότι μέ τήν ἐνανθρώπησή μου συν­­δέθηκα στενά καί φυσικά μ' αὐ­τά. Καί ἐξαιτίας τῆς οἰκει­­ότητος αὐτῆς προσφέρω καί θυσιάζω τή ζωή μου γιά χάρη τῶν προ­­βάτων. 16 Ἔχω ὅμως κι ἄλλα πρόβατα, πού δέν προέρχονται ἀπό τή μάνδρα αὐτή τῆς ἰουδαϊκῆς συναγωγῆς, ἀλλά εἶναι διασκορπισμένα ἀνάμεσα στόν εἰδωλολατρικό κό­σμο. Πρέπει κι ἐκεῖνα νά τά ὁδηγήσω καί νά τά ἑνώσω μέ τά ἄλλα. Κι ὅταν ἐγώ θά τά καλέσω γιά νά τά συνα­θροί­­σω, ὁπωσδήποτε ἐκεῖνα θά ἀκούσουν τή φωνή μου. Κι ἔτσι, καί ἀπό αὐτά τά πρόβατα καί ἀπό τά ἄλλα θά γίνει μία ποίμνη, ἡ χριστιανική Ἐκκλησία, κι ἕνας ποι­­­­μένας, ὁ Χριστός.


Προβολή άρθρου...

Κυριακή 26 Ἰανουαρίου Ἀπόστολος: Κυρ. λβ΄ ἐπιστ., «Πιστὸς ὁ λόγος... εἰς τοῦτο γὰρ καὶ κοπιῶμεν» (Α΄ Τιμ. δ΄ 9-15)

07 kiriaki

9 Πιστὸς ὁ λόγος καὶ πάσης ἀποδοχῆς ἄξιος· 10 εἰς τοῦτο γὰρ καὶ κο­πιῶμεν καὶ ὀνειδιζόμεθα, ὅτι ἠλπίκαμεν ἐπὶ Θεῷ ζῶντι, ὅς ἐστι σωτὴρ πάντων ἀνθρώπων, μάλιστα πιστῶν. 11 Παράγγελλε ταῦτα καὶ δίδασκε. 12 μηδείς σου τῆς νεότητος καταφρονείτω, ἀλλὰ τύπος γίνου τῶν πιστῶν ἐν λόγῳ, ἐν ἀναστροφῇ, ἐν ἀγάπῃ, ἐν πνεύματι, ἐν πίστει, ἐν ἁγνείᾳ. 13 ἕως ἔρχομαι πρόσεχε τῇ ἀναγνώσει, τῇ παρακλήσει, τῇ διδασκαλίᾳ. 14 μὴ ἀμέλει τοῦ ἐν σοὶ χαρίσματος, ὃ ἐδόθη σοι διὰ προφητείας μετὰ ἐπιθέσεως τῶν χειρῶν τοῦ πρεσβυτερίου. 15 ταῦτα μελέτα, ἐν τούτοις ἴσθι, ἵνα σου ἡ προκοπὴ φανερὰ ᾖ ἐν πᾶσιν.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

9 Τό ὅτι οἱ ἀγῶνες τῆς εὐσεβοῦς καί ἁγίας ζωῆς μᾶς ὠφε­λοῦν καί στή ζωή αὐτή καί στή μελλοντική εἶναι λόγος ἀξιόπιστος καί ἄξιος νά τόν ἀποδεχθεῖ κανείς μ' ὅλη του τήν καρδιά. 10 Κι ἐπειδή ὁ λόγος αὐτός εἶναι ἀξιόπιστος, γι' αὐτό ἀκρι­βῶς κι ἐμεῖς ὑπομένουμε κόπους καί δεχόμαστε ὀνει­δισμούς ὅτι εἴμαστε δῆθεν ἀνόητοι, ἐπειδή ἔχουμε στη­ρίξει τίς ἐλπίδες μας στό ζωντανό Θεό. Αὐτός εἶναι ὁ σωτήρας ὅλων τῶν ἀνθρώπων, τούς ὁποίους συντηρεῖ μέ τήν πρόνοιά του, προπαντός ὅμως τῶν πιστῶν, τούς ὁποίους σώζει ἀπό τόν αἰώνιο θάνατο. 11 Μέ τό κύρος καί τήν ἐξουσία τοῦ ἀξιώματός σου νά προτρέπεις καί νά διδάσκεις αὐτά πού σοῦ γράφω. 12 Παρά τή νεότητά σου νά ἔχεις ζωή συνετοῦ καί ἐνά­ρε­του γέροντα, ὥστε κανείς νά μήν καταφρονεῖ τό νεαρό τῆς ἡλικίας σου. Ἀλλά παρόλη τή νεότητά σου νά γί­νε­σαι ὑπόδειγμα τῶν πιστῶν καί στά λόγια σου καί στή συμπεριφορά πού θά ἔχεις στίς συναναστροφές μα­ζί τους, καί στήν ἀγάπη πού θά δείχνεις πρός ὅλους, καί στήν πνευματική ζωή πού θά ζεῖς μέ τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, καί στήν πίστη καί στήν ἁγνότητα καί κα­­­­θα­ρότητα τῆς ζωῆς σου. 13 Μέχρι νά ἔλθω, σοῦ συνιστῶ νά ἐπιδίδεσαι μέ ζῆλο καί ἐπιμέλεια στήν ἀνάγνωση τῶν Ἁγίων Γραφῶν, στήν παρηγοριά καί νουθεσία τῶν ἀνθρώπων πού θλίβονται καί κλονίζονται, στή διδασκαλία ὅλων τῶν πιστῶν. 14 Μήν παραμελεῖς τό θεῖο χάρισμα πού ἔχεις μέσα σου καί σοῦ δόθηκε μέ τήν τοποθέτηση τῶν χεριῶν τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος τῶν πρεσβυτέρων πάνω στό κεφάλι σου, μετά ἀπό τήν ἐκλογή στήν ὁποία ὁδηγηθήκαμε μέ προφητική ἀποκάλυψη. 15 Σοῦ συνιστῶ νά μελετᾶς αὐτά πού σοῦ γράφω. Ὁλόκληρη ἡ σκέψη σου καί ἡ ὕπαρξή σου νά εἶναι μέσα σ' αὐτά, γιά νά γίνεται φανερή σέ ὅλους ἡ πρόοδός σου καί νά δίνεις σ' ὅλους τό καλό παράδειγμα.


Προβολή άρθρου...

Κυριακή 26 Ἰανουαρίου Εὐαγγέλιον: Κυρ. ιε΄ Λουκᾶ, «Διήρχετο ὁ ᾿Ιησοῦς τὴν ᾿Ιεριχώ» (Λκ. ιθ΄ 1-10)

07 kiriaki

1 Καὶ εἰσελθὼν διήρχετο τὴν Ἱεριχώ· 2 καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ ὀνόματι κα­λούμενος Ζακχαῖος, καὶ αὐ­­τὸς ἦν ἀρχιτελώνης, καὶ οὗ­­­τος ἦν πλούσιος, 3 καὶ ἐζήτει ἰδεῖν τὸν Ἰησοῦν τίς ἐστι, καὶ οὐκ ἠδύνατο ἀ­­­πὸ τοῦ ὄχλου, ὅτι τῇ ἡλικίᾳ μικρὸς ἦν. 4 καὶ προδραμὼν ἔμπρο­σ­θεν ἀνέβη ἐπὶ συκομορέαν, ἵνα ἴδῃ αὐτόν, ὅτι ἐκεί­νης ἤμελλε διέρχεσθαι. 5 καὶ ὡς ἦλθεν ἐπὶ τὸν τόπον, ἀναβλέψας ὁ Ἰησοῦς εἶδεν αὐτὸν καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· Ζακχαῖε, σπεύσας κα­­­τάβηθι· σήμερον γὰρ ἐν τῷ οἴκῳ σου δεῖ με μεῖναι. 6 καὶ σπεύσας κατέβη, καὶ ὑπεδέξατο αὐτὸν χαίρων. 7 καὶ ἰδόντες πάντες διεγόγγυζον λέγοντες ὅτι παρὰ ἁ­­­­μαρ­τωλῷ ἀνδρὶ εἰσῆλθε καταλῦσαι. 8 σταθεὶς δὲ Ζακχαῖος εἶπε πρὸς τὸν Κύριον· ἰδοὺ τὰ ἡμίση τῶν ὑπαρχόντων μου, Κύριε, δίδωμι τοῖς πτω­­­­­χοῖς, καὶ εἴ τινός τι ἐσυ­κο­φάντη­σα, ἀποδίδωμι τε­τρα­πλοῦν. 9 εἶπε δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ Ἰ­η­σοῦς ὅτι σήμερον σωτηρία τῷ οἴκῳ τούτῳ ἐγένετο, καθότι καὶ αὐτὸς υἱὸς Ἀβρα­άμ ἐστιν. 10 ἦλθε γὰρ ὁ υἱὸς τοῦ ἀν­θρώπου ζητῆσαι καὶ σῶ­σαι τὸ ἀπολωλός.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

1 Ἔπειτα ἀπό λίγο ὁ Ἰησοῦς μπῆκε στήν Ἱεριχώ, καί περνοῦσε μέσα ἀπό τήν πόλη. 2 Ἐκεῖ ὑπῆρχε ἕνας ἄνθρωπος πού ὀνο­μαζόταν Ζακ­χαῖ­ος. Αὐτός ἦταν ἀρχιτελώνης καί πολύ πλούσιος. 3 Καί προσπαθοῦσε νά δεῖ τόν Ἰησοῦ ποιός εἶναι, ἀλλά δέν μποροῦσε. Διότι ὑπῆρχε μεγάλη συρροή λαοῦ, καί αὐτός ἦταν κοντός στό ἀνάστημα καί σκεπαζόταν ἀπό τό πλῆθος. 4 Ἔτρεξε λοιπόν μπροστά ἀπό τό πλῆθος πού συνό­δευε τόν Ἰησοῦ καί ἀνέβηκε σάν νά ἦταν μικρό παιδί σέ μία συκομουριά γιά νά τόν δεῖ, διότι ἀπό τό δρόμο ἐκεῖ­νο στόν ὁποῖο βρισκόταν τό δέντρο αὐτό θά περ­νοῦ­σε ὁ Ἰησοῦς. 5 Ἀμέσως μόλις ἔφθασε ὁ Ἰησοῦς στό σημεῖο ἐκεῖνο, σήκωσε τά μάτια του καί τόν εἶδε· καί χωρίς νά τόν γνω­ρίζει ἀπό παλαιότερα τόν φώναξε μέ τό ὄνομά του καί τοῦ εἶπε: Ζακχαῖε, κατέβα γρήγορα, διότι σήμερα πρέπει νά μείνω στό σπίτι σου, σύμφωνα μέ τή θεία βουλή πού προετοιμάζει τή σωτηρία σου. 6 Τότε ὁ Ζακχαῖος κατέβηκε γρήγορα καί τόν ὑποδέ­χθηκε στό σπίτι του μέ χαρά. 7 Ὅλοι ὅμως, ὅταν εἶδαν ὅτι ὁ Ἰησοῦς προτίμησε τό σπί­τι τοῦ Ζακχαίου, μουρμούριζαν μεταξύ τους μέ ἀγανάκτηση καί σχολίαζαν περιφρονητικά τόν Ἰησοῦ λέγοντας ὅτι μπῆκε νά μεί­νει καί νά ἀναπαυθεῖ στό σπίτι ἑνός ἁμαρτωλοῦ ἀνθρώπου. 8 Ὁ Ζακχαῖος ὅμως στάθηκε μπροστά στόν Κύριο καί τοῦ εἶπε: Ἰδού, Κύριε, τά μισά ἀπό τά ὑπάρχοντά μου τά δίνω ἐλεημοσύνη στούς φτωχούς, κι ἄν τυχόν ὡς τελώνης μεταχειρίστηκα συκοφαντίες, ψεύτικες καταγγελίες καί ἀναφορές γιά νά ἀδικήσω κάποιον σέ κάτι, τοῦ τό γυρίζω πίσω τετραπλάσιο. 9 Τότε ὁ Ἰησοῦς στράφηκε πρός αὐτόν καί εἶπε: Σήμερα μέ τήν ἐπίσκεψή μου στό σπίτι αὐτό ἦλθε ἡ σωτηρία τόσο στόν οἰκοδεσπότη ὅσο καί στούς δικούς του. Καί ἔπρεπε νά σωθεῖ καί ὁ ἀρχιτελώνης αὐ­τός, διότι κι αὐτός εἶναι γιός καί ἀπόγονος τοῦ Ἀβραάμ, ὅπως κι ἐσεῖς πού διαμαρτύρεσθε. Καί σ' αὐτόν λοιπόν ἔδωσε ὁ Θεός τήν ὑπόσχεση τῆς σωτηρίας. 10 Ἔπρεπε λοιπόν νά συντελέσω στή σωτηρία αὐτή τοῦ Ζακχαίου, διότι ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἦλθε ἀπό τόν οὐ­ρανό στή γῆ γιά ν' ἀναζητήσει καί νά σώσει ὅλη τήν ἀν­θρω­πό­τη­τα, πού σάν χαμένο πρόβατο κινδύνευε νά πεθάνει μέ­σα στήν ἁμαρτία.


Προβολή άρθρου...

Σάββατο 25 Ἰανουαρίου Ἀπόστολος τοῦ ἱεράρχου, Νοεμβρίου 13, «Τοιοῦτος ἡμῖν ἔπρεπεν ἀρχιερεύς» (῾Εβρ. ζ΄ 26-η΄ 2)

06 savvato

26 Τοιοῦτος γὰρ ἡμῖν ἔπρεπεν ἀρχιερεύς, ὅσιος, ἄκακος, ἀμίαντος, κεχωρισμένος ἀπὸ τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ ὑψηλότερος τῶν οὐρανῶν γενόμενος, 27 ὃς οὐκ ἔχει καθ' ἡμέραν ἀνάγκην, ὥσπερ οἱ ἀρχιερεῖς, πρότερον ὑπὲρ τῶν ἰδίων ἁμαρτιῶν θυσίας ἀναφέρειν, ἔπειτα τῶν τοῦ λαοῦ· τοῦτο γὰρ ἐποίησεν ἐφάπαξ ἑαυτὸν ἀνενέγκας. 28 ὁ νόμος γὰρ ἀνθρώπους καθίστησιν ἀρχιερεῖς ἔχο­ντας ἀσθένειαν, ὁ λόγος δὲ τῆς ὁρκωμοσίας τῆς μετὰ τὸν νόμον υἱὸν εἰς τὸν αἰῶνα τετελειωμένον. 1 Κεφάλαιον δὲ ἐπὶ τοῖς λεγομένοις, τοιοῦτον ἔ­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­χο­μεν ἀρχιερέα, ὃς ἐκά­θισεν ἐν δεξιᾷ τοῦ θρόνου τῆς μεγαλωσύνης ἐν τοῖς οὐρανοῖς, 2 τῶν Ἁγίων λειτουργὸς καὶ τῆς σκηνῆς τῆς ἀληθινῆς, ἣν ἔπηξεν ὁ Κύριος, καὶ οὐκ ἄνθρωπος.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

26 Ἀντικαταστάθηκε λοιπόν ἡ λευϊτική ἱερωσύνη. Διότι τέτοιος καί μέ τέτοια προσόντα ἀρ­­­­­­χι­ε­ρεύς μᾶς χρειαζόταν: εὐσεβής καί ἅγιος, ἀπαλλαγμένος ἀπό κα­­κία καί πο­νηρία, ἀμόλυντος, χωρισμένος ἀπό τούς ἁμαρ­­­τω­λούς καί ἀνέγγιχτος ἀπό τήν ἁμαρτία. Κι ὅσο ζοῦ­­σε στή γῆ, ἦταν τελείως χωρισμένος κι ἀνέγγιχτος ἀπό τίς ἁμαρ­­τίες τῶν ἀνθρώπων, ἐπειδή ἦταν ἀπόλυτα ἀναμάρτητος· ἐπιπλέον ὅμως τώρα καί ἐπειδή ἀνυ­ψώ­θη­κε πάνω ἀπό τούς οὐρανούς καί κάθεται στά δεξιά τοῦ Θεοῦ. 27 Αὐτός ὁ νέος ἀρχιερέας δέν ἔχει ἀνάγκη, ὅπως οἱ ἀρχιερεῖς τοῦ νόμου, νά προσφέρει κάθε μέρα θυσίες πρῶτα γιά τίς δικές του ἁμαρ­τίες κι ἔπειτα γιά τίς ἁμαρτίες τοῦ λαοῦ. Δέν ἔχει ἀνάγκη νά προσφέρει θυσίες γιά τόν ἑαυτό του, διότι ἦταν ἀναμάρτητος. Δέν ἔχει ἀνάγκη νά προσφέρει κάθε μέρα θυσίες καί γιά τό λαό του, διότι αὐτό τό ἔκανε μιά γιά πάντα θυσιάζοντας τόν ἑαυτό του γιά χάρη τοῦ λαοῦ του. 28 Ὁ ἀρχιερέας μας ἄλλωστε διαφέρει πάρα πολύ ἀπό τούς ἀρχιερεῖς τοῦ νόμου. Διότι ὁ νόμος ἐγκαθιστᾶ ὡς ἀρχιερεῖς ἀνθρώπους πού ἔχουν ἠθική ἀσθένεια καί εἶναι θνητοί. Ὁ λόγος ὅμως καί ἡ ἔνορκη ὑπόσχεση πού δόθηκε ὕστερα ἀπό τόν νόμο καί συνεπῶς τόν ἀντικατέστησε, ἐγκαθιστᾶ ἀρχιερέα τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος ἀναδείχθηκε στήν ἐπίγεια ζωή του ἀναμάρτητος καί τέλειος, καί μένει ἀναμάρτητος καί τέλειος αἰωνίως. 1 Τό σπουδαιότερο λοιπόν ἀπ' ὅσα εἴπαμε εἶναι αὐτό: ὅτι ἔχουμε τέτοιον ἀρχιερέα, ὁ ὁποῖος κάθισε στά δεξιά τοῦ θρόνου τῆς μεγαλειότητος τοῦ Θεοῦ στούς οὐρανούς 2 καί ἔγινε λειτουργός τῶν Ἁγίων πού βρίσκονται στούς οὐρανούς, καί τῆς ἀληθινῆς σκηνῆς, πού δέν τήν κατασκεύασε κάποιος ἄνθρωπος, ἀλλά ὁ ἴδιος ὁ Κύριος.


Προβολή άρθρου...

Σάββατο 25 Ἰανουαρίου Εὐαγγέλιον τοῦ ἱεράρχου, Νοεμβρίου 13, «᾿Εγώ εἰμι ἡ θύρα» (᾿Ιω. ι΄ 9-16)

06 savvato

9 Ἐγώ εἰμι ἡ θύρα· δι' ἐμοῦ ἐάν τις εἰσέλθῃ, σωθήσεται, καὶ εἰσελεύσεται καὶ ἐξε­λεύ­σεται, καὶ νομὴν εὑρήσει. 10 ὁ κλέπτης οὐκ ἔρχεται εἰ μὴ ἵνα κλέψῃ καὶ θύσῃ καὶ ἀπολέσῃ· ἐγὼ ἦλθον ἵνα ζωὴν ἔχωσι καὶ περισσὸν ἔχωσιν. 11 ἐγώ εἰμι ὁ ποιμὴν ὁ καλός. ὁ ποιμὴν ὁ καλὸς τὴν ψυχὴν αὐτοῦ τίθησιν ὑπὲρ τῶν προβάτων· 12 ὁ μισθωτὸς δὲ καὶ οὐκ ὢν ποιμήν, οὗ οὐκ εἰσὶ τὰ πρόβατα ἴδια, θεωρεῖ τὸν λύκον ἐρχόμενον καὶ ἀφίησι τὰ πρόβατα καὶ φεύγει· καὶ ὁ λύκος ἁρπάζει αὐτὰ καὶ σκορπίζει τὰ πρόβατα. 13 ὁ δὲ μισθωτὸς φεύγει, ὅτι μισθωτός ἐστι καὶ οὐ μέλει αὐτῷ περὶ τῶν προβάτων. 14 ἐγώ εἰμι ὁ ποιμὴν ὁ καλός, καὶ γινώσκω τὰ ἐμὰ καὶ γινώσκομαι ὑπὸ τῶν ἐμῶν, 15 καθὼς γινώσκει με ὁ πατὴρ κἀγὼ γινώσκω τὸν πατέρα, καὶ τὴν ψυχήν μου τίθημι ὑπὲρ τῶν προβάτων. 16 καὶ ἄλλα πρόβατα ἔχω, ἃ οὐκ ἔστιν ἐκ τῆς αὐλῆς ταύτης· κἀκεῖνά με δεῖ ἀ­γαγεῖν, καὶ τῆς φωνῆς μου ἀκούσουσι, καὶ γενήσεται μία ποίμνη, εἷς ποιμήν.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

9 Ἐγώ εἶμαι ἡ θύρα. Ἀπ' αὐτή καί μόνο ἐάν μπεῖ κανείς ἑνωμένος μαζί μου, θά σωθεῖ· καί θά εἰσέλθει ὅπως τό πρόβατο στή μάνδρα γιά νά ἀναπαυθεῖ καί νά ἀσφαλισθεῖ κατά τή διάρκεια τῆς νύχτας· καί θά βγεῖ τό πρωί ἀπό τή μάνδρα γιά νά βοσκήσει, καί θά βρεῖ τροφή. Κάθε ψυχή δηλαδή, μόνο ὅταν εἶναι ἑνωμένη μαζί μου, θά ἀσφαλισθεῖ ἀπό κάθε πνευματικό κίνδυνο, θά τραφεῖ ἄφθονα μέ τή σωτη­ριώ­δη ἀλήθεια καί θά κατακτήσει τήν αἰώνια ζωή. 10 Ὁ κλέφτης δέν ἔρχεται παρά γιά νά κλέψει καί γιά νά σφάξει καί γιά νά παραδώσει σέ πλήρη ὄλεθρο τά πρόβατα. Αὐτό κάνουν ὅσοι αὐθαίρετα κατέλαβαν τά πρῶτα ἀξιώματα στή συναγωγή τοῦ Ἰσραήλ. Ἀντί­θετα ἐγώ ἦλθα γιά νά ἔχουν τά πρόβατά μου ζωή, κι ἀκόμη περισσότερο, ἄφθονη πνευματική τροφή καί κά­θε ἀγαθό. 11 Ἐγώ εἶμαι ὁ ποιμένας ὁ καλός καί στοργικός, πού πο­­νῶ καί ἐνδιαφέρομαι εἰλικρινά γιά τά πρόβατα. Ὁ ποι­­μένας ὁ καλός θυσιάζει τή ζωή του προκειμένου νά ἀπομακρύνει κάθε κίνδυνο ἀπό τά πρόβατά του καί νά ὑπερασπισθεῖ τή ζωή τους. 12 Ὁ μισθωτός ὅμως ἐργάτης, πού δέν εἶναι ποιμέ­νας καί δέν εἶναι δικά του τά πρόβατα, βλέπει τό λύκο νά ἔρχεται, κι ἐπειδή δέν ἔχει οὔτε στοργή γιά τά πρόβα­τα οὔτε αὐταπάρνηση, ἀφήνει ἀνυπεράσπιστα τά πρό­­­βα­τα καί φεύγει γιά νά μήν ἐκθέσει στόν παραμικρό κίν­­­δυ­νο τή ζωή του. Καί τότε ὁ λύκος ἐλεύθερα ἁρ­­πά­ζει καί διασκορπίζει τά πρόβατα. Τέτοιοι μισθωτοί ἐργάτες εἶστε κι ἐσεῖς, οἱ σημερινοί λειτουργοί τοῦ ἱεροῦ καί οἱ νο­μο­δι­­δά­­σκαλοι, πού ἔχε­τε προσκολληθεῖ στό ποίμνιο τοῦ Θε­­­οῦ μόνο γιά πρόσκαιρα ὀφέλη. Αὐτό τό ποί­­μνιο τό ἐπι­­­­­­­­­­βουλεύεται σάν λύκος ὁ διάβολος, ἀλλά καί ὅλοι ὅσοι γίνονται ὄργανά του. 13 Μή σᾶς φαίνεται λοιπόν παράξενο ὅτι ὁ μισθωτός ἐργάτης, ὅταν δεῖ τόν λύκο νά ὁρμᾶ πάνω στό ποί­­μνι­ο, φεύγει. Φεύγει, διότι εἶναι ἐργάτης μέ μισθό, κι ἐπει­­­­­­δή δέν εἶναι δικά του τά πρόβατα, δέν τά πονᾶ. Αὐ­τός ἐν­δι­α­φέρεται κυρίως νά πάρει τό μισθό του καί δέν δια­­­­­­­κιν­δυ­­νεύει ποτέ τή ζωή του, ὅπως ἐκεῖνος πού πονᾶ κι αἰσθά­νεται στοργή γιά τά πρόβατα. 14 Ἐγώ εἶμαι ὁ καλός καί στοργικός ποιμένας, πού ἐν­­δι­α­φέρομαι γιά τά πρόβατα. Κι ἐπειδή ἔχω τό ἐν­δια­φέ­­ρον αὐτό, γνωρίζω καλά τά δικά μου πρόβα­τα, ἀλλά καί τά δικά μου πρόβατα μέ γνωρίζουν. 15 Ἔχω μιά τέτοια γνωριμία μέ τά πρόβατά μου ἐπειδή συνδέομαι μ' αὐτά μέ οἰκειότητα ἀγάπης καί μέ δεσμούς στορ­­γῆς. Ὅπως μέ γνωρίζει ὁ Πατέρας μου ὡς φυσικό Υἱό του καί μέ ἀγαπᾶ, κι ἐγώ γνωρίζω τόν Πατέρα μου καί τόν ἀγα­πῶ, ἔτσι γνωρίζω καί τά πρόβατά μου καί ἀνα­γνω­­­ρίζομαι ἀπ' αὐτά. Διότι μέ τήν ἐνανθρώπησή μου συν­­δέθηκα στενά καί φυσικά μ' αὐ­τά. Καί ἐξαιτίας τῆς οἰκει­­ότητος αὐτῆς προσφέρω καί θυσιάζω τή ζωή μου γιά χάρη τῶν προ­­βάτων. 16 Ἔχω ὅμως κι ἄλλα πρόβατα, πού δέν προέρχονται ἀπό τή μάνδρα αὐτή τῆς ἰουδαϊκῆς συναγωγῆς, ἀλλά εἶναι διασκορπισμένα ἀνάμεσα στόν εἰδωλολατρικό κό­σμο. Πρέπει κι ἐκεῖνα νά τά ὁδηγήσω καί νά τά ἑνώσω μέ τά ἄλλα. Κι ὅταν ἐγώ θά τά καλέσω γιά νά τά συνα­θροί­­σω, ὁπωσδήποτε ἐκεῖνα θά ἀκούσουν τή φωνή μου. Κι ἔτσι, καί ἀπό αὐτά τά πρόβατα καί ἀπό τά ἄλλα θά γίνει μία ποίμνη, ἡ χριστιανική Ἐκκλησία, κι ἕνας ποι­­­­μένας, ὁ Χριστός.


Προβολή άρθρου...

Σάββατο 25 Ιανουαρίου 2014

ΟΜΙΛΙΕΣ ΣΕ ΤΜΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΓΕΧΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 26 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ

Τήν Κυριακή 26/1/2014 θά γίνουν οἱ ἀκόλουθες ὁμιλίες:
 
ΒΡΙΛΗΣΣΙΩΝ: Φλωρίνης 20
ΩΡΑ: 5.00 μ.μ.
ΟΜΙΛΗΤΗΣ: κ. Μιχαήλ Μιχαηλίδης, Θεολόγος
ΘΕΜΑ: Ὁμολογητές καί ἁπολογητές
 
ΔΑΦΝΗΣ: Χίου 32
ΩΡΑ: 5.00 μ.μ.
ΟΜΙΛΗΤΗΣ: . κ. Γεώργιος Ψαλτάκης, Θεολόγος
ΘΕΜΑ: Ἡ ἀπαραίτητη ἀρετή γιά τήν ζωή μας.
 
ΖΕΦΥΡΙΟΥ: Μπουμπουλίνας 10
ΩΡΑ: 5.00 μ.μ.
ΟΜΙΛΗΤΗΣ: κ. Ἀνδρέας Παπαδόπουλος, Θεολόγος
ΘΕΜΑ: «Παρακαλεῖσθε»
 
ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ: Π. Ράλλη 182 & Παράσχου
ΩΡΑ: 5.00 μ.μ.
ΟΜΙΛΗΤΗΣ: κ. Ἀθανάσιος Φραγκόπουλος, Θεολόγος
ΘΕΜΑ: Μπορεῖ ἕνας μεγάλος ἁμαρτωλός νά γίνει ἀπόστολος;
 
ΜΟΣΧΑΤΟΥ: Χρυσ. Σμύρνης 102
ΩΡΑ: 5.00 μ.μ.
ΟΜΙΛΗΤΗΣ: κ. Γρηγόριος Δίνας, Θεολόγος
ΘΕΜΑ: Τρεῖς Ἱεράρχαι: «Ἀναζητηταί τῆς ἀληθείας»
 
ΧΑΪΔΑΡΙΟΥ: Κορυτσᾶς 2
ΩΡΑ: 5.00 μ.μ.
ΟΜΙΛΗΤΗΣ: κ. Ἀβραάμ Κοκάλης, Θεολόγος
ΘΕΜΑ: Ἡ θεία παρηγορία στίς πονεμένες ψυχές
 
ΧΑΡΑΥΓΗΣ: Νάνσεν 49
ΩΡΑ: 5.00 μ.μ.
ΟΜΙΛΗΤΗΣ: κ. Ἠλίας Νικολάρας, Θεολόγος
ΘΕΜΑ: Οἱ τρεῖς Ἱεράρχες καί ἡ ἐποχή μας

Παρασκευή 24 Ιανουαρίου 2014

6η Πανελλήνια Συνάντηση (Α’ Συνεδρία)

Παρακολουθήστε σε βίντεο την Α' Συνεδρία της 6ης Πανελλήνιας Συνάντησης «Χαρούμενων Αγωνιστών» Λυκείου!


Προβολή άρθρου...

Εκδρομή στα Χιόνια για τους Χ.Α. Γυμνασίου!!!

Σάββατο 26 Ιανουαρίου 2013: → Χιονοδρομικό κέντρο Παρνασσού → Ιερά Μονή Οσίου Λουκά Βοιωτίας


Προβολή άρθρου...

Συζητούμε… για το διαδίκτυο - 6η Συνάντηση Χαρούμενων Αγωνιστών Λυκείου

Διαβάστε, αγαπητοί φίλοι, την εισήγηση του μαθητή Λυκείου από την Πάτρα Στέφανου Νικολόπουλου στην 6η ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ «ΧΑΡΟΥΜΕΝΩΝ  ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ»   ΛΥΚΕΙΟΥ που έγινε στην Αθήνα το διήμερο 28 & 29 Δεκεμβρίου 2013

 

 

Κριτική ματιά στον κόσμο της ηλεκτρονικής τεχνολογίας

Στρογγυλή τράπεζα: Συζητούμε… για το διαδίκτυο  

              
Σεβαστοί πατέρες, αξιότιμοι κύριοι, αγαπητοί σύνεδροι,  
      
1. Είμαστε τα παιδιά του 21ου αιώνα και ανήκουμε στη γενιά του διαδικτύου. Είναι ένα βασικό στοιχείο, που χαρακτηρίζει την καθημερινότητά μας. Αποτελεί  για μας μια πολύπλευρη δυνατότητα, που μας προσφέρει η σύγχρονη τεχνολογία, και συνδυάζει την ενημέρωση, την επικοινωνία, τη διασκέδαση-ψυχαγωγία και φυσικά την προετοιμασία των σχολικών υποχρεώσεών μας, μια και βρισκόμαστε στην εποχή,  που η Εκπαίδευση έχει άμεση σχέση με την τεχνολογία της Πληροφορίας. Όλοι οι τομείς της καθημερινότητάς μας εξαρτώνται από το διαδίκτυο. Το συναντάμε παντού: στο σπίτι μας, στο σχολείο, σε χώρους αναψυχής, στο ταξίδι, στις  διακοπές. Βασικό ερώτημα και έγνοια μας: «εκεί που θα πάμε έχει ιντερνέτ;» ή «αν δεν έχει ιντερνέτ δεν κάνουμε τίποτα». Μας συνοδεύει στις καθημερινές  δραστηριότητες του όποιου ελεύθερου χρόνου μας. Δεν υπάρχει μέρα χωρίς καμιά αφορμή για χρήση του υπολογιστή και του διαδικτύου.

2. Η  χρήση του διαδικτύου προσφέρει ποικίλα οφέλη στον καθένα, που είναι πρόθυμος ή υποχρεωμένος να το χρησιμοποιήσει. Αρχικά το τεράστιο ποσό διαθέσιμης πληροφορίας το καθιστά πλέον πρώτη πηγή γνώσης, γνωστικού υλικού και δεδομένων, που συνεχώς ανανεώνεται, αυξάνεται, βελτιώνεται, επικαιροποιείται. 



Συγχρόνως δίνει τη δυνατότητα πρόσβασης στις μεγαλύτερες βιβλιοθήκες  του κόσμου σε πολύ γρήγορο χρόνο, δίνοντας  έτσι μία άλλη διάσταση στη  προσέγγιση και κατάκτηση της γνώσης.  Παράλληλα μια ιδιαίτερα σημαντική παράμετρος είναι η δυνατότητα της  εξ'αποστάσεως εκπαίδευσης, που ανοίγει δρόμους και προσφέρει ευκαιρίες σε μαθητές και νέους γενικότερα της  επαρχίας,  των απομονωμένων  και  παραμεθόριων περιοχών, σε εργαζόμενα άτομα  και σε άτομα με ειδικές ανάγκες. Αποκορύφωμα τέλος  αποτελούν τα μαθήματα πανεπιστημιακού επιπέδου.


Εκτός από αυτά η χρήση του διαδικτύου έχει κάνει πολλές εργασίες ευκολότερες και απλές αφού διεκπεραιώνονται σε λίγα μόνο λεπτά. Και αφορούν στο χώρο της οικονομίας και των συναλλαγών, στην εξυπηρέτηση των πολιτών σε θέματα γραφειοκρατίας, στη διάθεση προϊόντων, στην προβολή έργων και δραστηριοτήτων, στο τομέα της υγείας.


Βέβαια εκεί που πραγματικά το διαδίκτυο αναδεικνύεται είναι στον τομέα της επικοινωνίας, αφού κατόρθωσε να μηδενίσει τις αποστάσεις, ώστε οι άνθρωποι να μπορούν να επικοινωνούν με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, το Skype, τα προγράμματα τηλεδιασκέψεων  κα να διατηρούν επαφή με αγαπημένα τους πρόσωπα σε όλη τη γη, από την καρδιά των μεγαλουπόλεων του κόσμου μέχρι την καρδιά των ωκεανών και την παγωμένη απεραντοσύνη των πόλων.


Ένας άλλος τομέας σημαντικός είναι και  της  ψυχαγωγίας, όπου με το διαδίκτυο  έχουμε δυνατότητα πρόσβασης σε ποικίλες μορφές τεχνών, όπως η μουσική, ο κινηματογράφος, οι αθλητικές εκδηλώσεις. Βέβαια  στον ελεύθερο χρόνο  τους  πολλά  παιδιά  επιλέγουν  να διασκεδάσουν  με  τη συμμετοχή  τους  στα  on  line games, χαρακτηριστικό  στοιχείο  της  σύγχρονης  ψυχαγωγίας, που  ξεφεύγει  από  τα  παραδοσιακά  μέτρα. 


Κατά  πολλούς  αυτά  συμβάλλουν  στη συγκέντρωση  της προσοχής,  στην  παρατηρητικότητα,  στην  ικανότητα επίλυσης  προβλημάτων,  στην  εξοικείωση  με  την τεχνολογία.  Τα  χαρακτηρίζει η δράση, η αγωνιστικότητα, η περιπέτεια, η ένταση,  στοιχεία που  ξετρελαίνουν  τους νέους.


Όμως είμαστε μαθητές και με αυτή μας την ιδιότητα διαπιστώνουμε ότι το διαδίκτυο έχει μπει δυναμικά στο σχολείο και διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην εκπαιδευτική πράξη. Η ποικιλία και πληθώρα των γνώσεων καθιστούν την μάθηση διαδικασία ευχάριστη και ενδιαφέρουσα, ενώ ταυτόχρονα αποτελεί ισχυρό αντίδοτο στην μονοτονία. Διευκολύνεται έτσι η κατανόηση του μαθήματος και ο στενός  χώρος  της τάξης  ξαφνικά  χωράει όλον  τον κόσμο. Ιδιαίτερα εντυπωσιακή η σύνδεση της εκπαίδευσης  με τον χώρο των επιστημών και τις ποικίλες εφαρμογές τους, που διευρύνουν το γνωστικό μας ορίζοντα. Η διαδικασία της υλοποίησης των projects, χωρίς τον εμπλουτισμό τους από το διαδίκτυο, θα ήταν μία μέτρια και φτωχή δημιουργία. Συμπερασματικά, το διαδίκτυο έχει αναχθεί σε πρωταρχικό και απαραίτητο στοιχείο της σχολικής και εκπαιδευτικής διαδικασίας.

3. Όμως…, όπως όλα τα πράγματα έχουν δύο όψεις, έτσι και το διαδίκτυο,  ως ανθρώπινο δημιούργημα,  έχει και αυτό τις αρνητικές  του πλευρές  και  ατέλειες. Πρώτα πρώτα  στον τομέα της ενημέρωσης. Δεν είναι λίγες οι φορές, που διαπιστώνουμε ψευδείς ειδήσεις, που σκοπό έχουν την παραπληροφόρηση και την δημιουργία ψεύτικων εντυπώσεων. Σε πιο ακραίες  δε περιπτώσεις κάποιοι προσπαθούν να πετύχουν τους στόχους τους δημιουργώντας κλίμα κινδυνολογίας και φόβου, ενώ άγνωστοι  και επικίνδυνοι φορείς  στοχεύουν στην προπαγάνδα και κάποιοι άλλοι στο προσηλυτισμό και  την υποταγή σε ιδεολογίες, κόμματα, θρησκείες. 


Νωρίτερα τονίσαμε την ανάγκη επικοινωνίας των ανθρώπων. Όταν όμως αυτή ξεφεύγει από τα θεμιτά όρια στο διαδίκτυο, περνάει στον χώρο της προσβολής της  προσωπικότητας  με συκοφαντικά μηνύματα και φωτογραφίες προσβλητικού περιεχομένου, που δυσφημούν και κατά κάποιον τρόπο παρενοχλούν το άτομο. Ο εκφοβισμός, γνωστός ως bullying, σήμερα μεταξύ των συνομήλικων μας έχει δημιουργήσει τεράστια προβλήματα  και σε κάποιες περιπτώσεις οδηγεί τους νέους- θύματα σε ακραίες πράξεις, όπως  η τάση αυτοκτονίας.


Αλλά και στον τομέα της ψυχαγωγίας, εκεί που εμείς οι νέοι επενδύουμε τον λίγο ελεύθερο χρόνο μας και  το μικρό χαρτζιλίκι μας, το διαδίκτυο έρχεται  και μας δίνει μια ψεύτικη εικόνα του κόσμου, ενώ δεν ελέγχεται υπεύθυνα η ποιότητα και το ήθος της περιεχόμενης ψυχαγωγίας είτε με την μορφή των παιχνιδιών είτε με την μορφή της μουσικής. Αγνοούνται έτσι  άλλοι  τρόποι  ψυχαγωγίας,  όπως  η  επαφή  με  το  περιβάλλον, η  επικοινωνία  με  τους  φίλους,  ο  αθλητισμός,  ο  εθελοντισμός.  Ξαφνικά το μη σημαντικό προβάλλει ως κυρίαρχο και πρωτεύον, ενώ το πραγματικά σημαντικό και πολύτιμο παραθεωρείται και υποτιμάται. Και στο τέλος  ο εθισμός. Η υποδούλωση. Μια σκλαβιά με περίεργα δεσμά. Μια φυλακή με κελί την οθόνη του διαδικτύου και   χειροπέδες  το ποντίκι. Μια σκλαβιά, που κάνει τον άνθρωπο δυστυχισμένο και ανίκανο να σταθεί στα πόδια του, να πάρει πρωτοβουλίες, να δραστηριοποιηθεί, να ζήσει πραγματικά.

     
Τέλος όσον αφορά στο σχολείο- πέρα από τα όποια θετικά- θα μπορούσε κάποιος να αντιτάξει ότι τυποποιείται η διαδικασία της μελέτης, καθώς με την έτοιμη πληροφορία παραγκωνίζεται η κριτική ικανότητα και ο άμεσος διάλογος. Κυρίως όμως ακυρώνεται η υπέροχη σχέση αμεσότητας του δασκάλου και του μαθητή. Με τα μάτια στην οθόνη και το μυαλό προσηλωμένο εκεί, χάνουμε την επαφή με το πρόσωπο του δασκάλου μας. Χάνουμε τη δυνατότητα να ανταποκριθούμε στο χαμόγελό του, να προβληματιστούμε με την σοβαρότητα ή κάποτε την αυστηρότητά του, να ωφεληθούμε από τον γεμάτο πηγαίο ενδιαφέρον λόγο του. Ο δάσκαλος  παραγκωνίζεται και εγώ είμαι μόνος χωρίς αυτόν, γιατί ο υπολογιστής δεν έχει ψυχή.

4. Τελικά τι είναι το διαδίκτυο; Ένας συνεργάτης ή ένας καταπιεστής; Ένας φίλος ή εχθρός; Ένα εργαλείο ή μια παγίδα; Κάποιοι θα ρωτήσουν «το διαδίκτυο είναι τα πάντα;». Κάποιοι άλλοι θα πουν «μπορούμε και χωρίς αυτό;». Θέλουμε απαντήσεις. Το διαδίκτυο είναι μια πραγματικότητα. Το πρόβλημα έγκειται στον τρόπο της χρήσης του. Τον αξιοποιούμε σωστά; Μήπως σπαταλάμε χρόνο;  Ωφελούμαστε ή φθειρόμαστε; Υπάρχει τρόπος να προχωρήσουμε με μέτρο; Να εκμεταλλευτούμε τα θετικά και να προστατευτούμε από τα αρνητικά του; Το θέμα είναι φλέγον. Και είμαι σίγουρος ότι φεύγοντας από εδώ θα έχω πάρει σωστές απαντήσεις. 

       
Ευχαριστώ

 


Προβολή άρθρου...

FW: Αυτός που ξέρει δεν μιλεί... - π. Λίβυος

 

Αυτός που ξέρει δε μιλεί κι όποιος μιλεί δεν ξέρει,

αυτός που ξέρει προσπαθεί και θα τα καταφέρει.

(Κρητική Μαντινάδα)

 

Μιλάς πολύ για τον Χριστό χωρίς να είσαι ακόμη έτοιμος. Λες πολλά πνευματικά, και έπειτα αισθάνεσαι ένα κενό, μια βαθιά ρωγμή στα στήθη όπου χάνεται στάλα στάλα όλη σου η ενέργεια. Γεμίζεις με θυμό, νεύρα και ένταση. Μια παράξενη θλίψη και ακαταστασία ντύνεται η ύπαρξή σου.
Γιατί άραγε; Είναι δαιμονική ενέργεια και μόνο; Είναι μονάχα κάτι που έρχεται έξω από σένα;

Δεν νομίζω αδελφέ μου. Πριν αποδώσουμε την ευθύνη της ζωής μας και του βιώματός μας, έξω από εμάς, ας κοιτάξουμε με νηπτικές και εν πνεύματι ματιές μέσα μας.

Εκεί θα δούμε, ότι οι αιτίες που κίνησαν όλη αυτή την εσωτερική ακαταστασία είναι:

- Γιατί δεν μίλησες για τον Χριστό, μα για τον εαυτό σου. Τον εαυτό σου κήρυττες φορώντας την μάσκα του θρησκευόμενου ανθρώπου. Άλλωστε εκείνος αναπαύεται στην σιωπή και όχι στην λεκτική επιβολή και στις έριδες, δρόμο που διάλεξες εσύ.


- Γιατί πίσω από τα σπουδαία λόγια περί Θεού, θέλησες να προβληθείς εσύ. Το πρόσωπο σου έκρυψε εκείνο του Χριστού. Οι λόγοι σου τα λόγια Του. Θέλησες να τον αντιπροσωπεύσεις, λες και Εκείνος έλειψε ποτέ από τις καρδιές των ανθρώπων.




- Γιατί όταν μιλάς πολύ για το Φως, αγριεύουν οι σκιές μέσα σου. Το αντίθετο πνεύμα όπως έλεγε και ο Άγιος Πορφύριος, αντιδρά.

- Γιατί ακόμη μέσα στο βαθύτερο εαυτό σου, δεν έχεις αποδεχθεί αυτά που λες. Εξωτερικά κάνεις ανώδυνες ομολογίες, μεγάλα θεολογικά διαγγέλματα, πολλές φορές μάλιστα με στόμφο και απολυτότητα, οργή και φανατισμό, αλλά όσα η γλώσσα σου κομίζει η καρδιά σου δεν γνωρίζει. Δεν ανήκουν ακόμη σε εσένα, δεν είναι μέρος του εσώτερου βιώματος σου. Βρίσκονται στο μυαλό σου και όχι στην καρδιά σου. Δεν αναβλύζουν από αγιοπνευματικό βίωμα, από την πηγή του βαθύτερο υπαρξιακού μας κέντρου. Από τον όντως εαυτό μας. 

   
Έτσι ο κρυφός εαυτός σου αντιδρά, σε αυτά που λες και κάνεις, γιατί δεν έχει ακόμη αποδεχθεί εσωτερικά αυτά που εξωτερικά κηρύττεις.

Και ξέρεις κάτι; Όταν δεν είσαι εσύ μέσα σου σίγουρος για κάτι, τότε βλέπεις παντού εχθρούς, όχι γιατί οι άλλοι είναι κακοί, αλλά γιατί σου ξυπνάνε τις δικές σου αμφιβολίες, την δική σου απιστία. Πρόσεχε γιατί πολλές φορές πίσω από έναν «ομολογητή» και «ζηλωτή» κρύβεται μια ατακτοποίητη, φοβισμένη  και άπιστη καρδιά.


Πηγή


Προβολή άρθρου...

Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες μάρτυρες τῆς ἀλήθειας


Στ διαδρομ τς στορίας δι μέσου τν αώνων πάρχουν κάποιες περίοδοι πο ξεχωρίζουν π τς λλες. χι ς πρς τ χρονικ διάρκεια τν μερν, τν μηνν τν ποχν τους – φο χρόνος εναι πάντοτε διος – λλ ς πρς τ περιεχόμενό τους. Τ δ περιεχόμενο ατν τν περιόδων τ δημιουργον τ πρόσωπα πο ζον στν συγκεκριμένο τόπο κα χρόνο. Μ τ λόγια τους, τ ργα τους, τν ν γένει δραστηριότητά τους, κα προπάντων μ τ φωτειν κα γία ζωή τους, βάζουν τν προσωπική τους σφραγίδα κα πετυχαίνουν κορυφαες πολιτιστικς κατακτήσεις.

Τέτοια περίοδος ε
ναι κα τέταρτος μετ Χριστν αώνας, κατ τν ποο ζησαν ο Τρες εράρχες κα δημιούργησαν τ χρυσ ποχ τς κκλησίας.Ο προσωνυμίες πο τος δόθηκαν εναι «Μέγας» γι τν Βασίλειο, «Θεολόγος» γι τν Γρηγόριο, κα «Χρυσόστομος» γι τν ωάννη, τ προσωνύμιο το ποίου καθιερώθηκε κα ς νομά του. Τέτοιες προσωνυμίες ποδίδονται σ λάχιστους ν τος αἰῶνες κλεκτούς, κα πολ λιγότερες π ατς λαμβάνουν οκουμενικ ναγνώριση κα ντέχουν στν δυσώπητη δοκιμασία τς στορίας. Στν περίπτωση τν Τριν μεγάλων εραρχν ο προσωνυμίες τους δικαιώθηκαν πλήρως. Γι' ατ κα πολαμβάνουν καθολικ ναγνώριση κα τιμή.



Εδικ στν τόπο μας κατ τν μέρα ατ τς κοινς ορτς τους πανηγυρίζει χι μόνο ρθοδοξία λλ κα γνήσια Παιδεία, δηλαδ τ λληνικ Γράμματα, κα κατ προέκταση ατ τ θνος τν λλήνων, τς πολιτιστικς κτινοβολίας το ποίου πρξαν μαθητς κα δάσκαλοι ο τρες μέγιστοι φωστρες τς τρισηλίου Θεότητος.

ορτή τους τν 30 ανουαρίου εναι γιορτ τς Παιδείας κα χει πλέον πιβληθε στν κοιν συνείδηση το τόπου. Γι᾿ ατ κα ματαιοπονον μερικο πο πιδιώκουν ν τν ποδυναμώσουν ν τν καταργήσουν.

πίσημος πανηγυρισμς τς κοινς ορτς τους καθιερώθηκε τ 1841 π τ νεοσύστατο τότε Πανεπιστήμιο τν θηνν, μ πόφαση το καδημαϊκο Συμβουλίου του, πως νομαζόταν κείνη τν περίοδο Σύγκλητος το Πανεπιστημίου.

ργότερα, τ 1956, κατ τν πανηγυρισμό της ναρτήθηκε μ μόθυμη πόφαση τς Συγκλήτου χρυσοκέντητο λάβαρο πο πεικονίζει λόσωμες τς μορφς τν Τριν εραρχν, πιστεφόμενες π τ μονόγραμμα το Χριστο (Νικολάου Π. Μπρατσιώτη, Ο Τρες εράρχαι κα τ νόημα τς ορτς των δι τ θνος, σελ. 54, θναι 1990).

Ο
Τρες γιοι Πατέρες, κατ᾿ ξοχν νθρωποι τν γραμμάτων κα τς πιστήμης, ταν κοσμημένοι μ ποικίλα τάλαντα κα μ πολλς κανότητες. Κα πέτυχαν χι μόνο ν κατακτήσουν τν νθρώπινη γνώση λλ κα ν καταλάβουν τι ληθιν σοφία βρίσκεται μέσα στν λήθεια τς κκλησίας.

Τιμο
σαν τν πιστημονικ γνώση, τ μάθηση, τν Παιδεία: «Παδευσιν τν παρ μν γαθν εναι τ πρτον»· π τ πίγεια γαθά μας Παιδεία εναι τ πρτο (γιος Γρηγόριος Θεολόγος, πιτάφιος ες τν Μέγαν Βασίλειον 11). Θεωροσαν μως τι πόλυτη λήθεια εναι Κύριος ησος Χριστός, ποος επε: «γώ εμι δς κα λήθεια κα ζωή» (ω. ιδ΄ 6). τσι κατόρθωσαν ο τρες γιοι Πατέρες π τν πιστημονικ γνώση ν δηγηθον στν ληθιν γνώση, δηλαδ τ θεογνωσία, πειδ ταν ελικρινες ναζητητς τς λήθειας. πρξαν μως χι μόνο ελικρινες ναζητητς λλ κα κήρυκες κα μάρτυρες τς λήθειας.

Κήρυκες κα
μάρτυρες! Μ τ πνευ ματέμφορα συγγράμματά τους ρμηνεύουν τν λήθεια το Εαγγελίου, τν διατυπώνουν μ κρίβεια, τν περασπίζονται δίνοντας σθεναρ μαρ τυρία γι᾿ ατν στν ταραγμένη ποχή τους. Ταυτόχρονα μπνέουν κα καθοδηγον πλανς στ δρόμο γι τ γνώση το διου το Δημιουργο τν πάντων. Εναι ο αθεντικο κφραστς τς ρθοδόξου πίστεως.

Ε
ναι συνεπς χρέος λων μας ν μαθητεύουμε συνεχς κοντά τους κα ν ρυθμίζουμε τ ζωή μας σύμφωνα μ σα μς ποδεικνύουν χι μόνο μ τ φωτισμένα συγγράμματά τους λλ κα μ τν δια τν γία ζωή τους, γι ν εναι κα δική μας πορεία σφαλής, πλανς κα θεάρεστη.

Περιοδικό "Ο ΣΩΤΗΡ"


Προβολή άρθρου...